Κυβέρνηση και τρόικα συζητούν και αλλάζουν τον συνδικαλιστικό νόμο!

Η εξεύρεση λύσης κοινής αποδοχής αποτελεί βασικό στόχο της ελληνικής πλευράς, καθώς το θέμα του συνδικαλιστικού νόμου περιλαμβάνεται στη διευρυμένη ατζέντα της τρόικας για τα εργασιακά. Μία συμφωνία για την αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου εκτιμάται πως θα μπορούσε να μετριάσει τις πιέσεις των δανειστών για αλλαγές στο καθεστώς των ομαδικών απολύσεων.

Ενδεικτικό της βαρύτητας που δίνεται στο θέμα είναι πως για πρώτη φορά ο διάλογος θα γίνει στο Διεθνές Γραφείο Εργασίας (ILO), το οποίο έχει ήδη στείλει τις σχετικές προσκλήσεις. Η πρωτοβουλία για τη «μεταφορά» του κοινωνικού διαλόγου στο ILO ανήκει στον υπουργό Εργασίας, Γιάννη Βρούτση, ο οποίος μάλιστα είχε για το θέμα αυτό τον προηγούμενο μήνα δίωρη τηλεδιάσκεψη με τον γενικό διευθυντή του Γραφείου.

Την Τρίτη στην έδρα του ILO στη Γενεύη θα βρεθεί ο υπουργός Εργασίας, η γενική γραμματέας Αννα Στρατινάκη, δύο καθηγητές πανεπιστημίου και οι εκπρόσωποι των πέντε κοινωνικών εταίρων (ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, ΣΕΤΕ και ΓΣΕΕ). Οι συζητήσεις θα διαρκέσουν όλη την ημέρα και θα επιχειρηθεί η εξεύρεση σημείων επαφής με βάση και όσα ισχύουν στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη. Εδώ πρέπει να επισημανθεί πως το υπ. Εργασίας έχει μελέτη του καθηγητή της Νομικής Σχολής Κ. Παπαδημητρίου (ο οποίος θα είναι στη συνάντηση στο ILO). Στη μελέτη καταγράφεται αναλυτικά το πλαίσιο που ισχύει σε 12 ευρωπαϊκά κράτη για τον τρόπο προκήρυξης απεργιών αλλά και για το θέμα του λοκ άουτ.

Τα ανοικτά θέματα
Σημειώνεται πως η τρόικα έχει ανοίξει μία σειρά θεμάτων, όπως είναι ο τρόπος λήψης της απόφασης για απεργία, η χρηματοδότηση των συνδικάτων, η επαναφορά του λοκ άουτ και το θέμα των συνδικαλιστικών αδειών. Ωστόσο, η ελληνική πλευρά θέλει να βγάλει από το τραπέζι του θέμα του λοκ άουτ (με το επιχείρημα πως δεν ισχύει σε αρκετά ευρωπαϊκά κράτη) και να παραπέμψει τα υπόλοιπα θέματα στον διάλογο με τους κοινωνικούς εταίρους.

Υπέρ των αλλαγών μέσα από διάλογο τάσσονται και εκπρόσωποι εργοδοτικών οργανώσεων, ενώ η ΓΣΕΕ χαρακτηρίζει τον συνδικαλιστικό νόμο «τον πιο δημοκρατικό στην Ελλάδα και στην Ευρώπη». Τα θέματα που έχουν ανοίξει είναι τα εξής:

• H διαδικασία προκήρυξης των απεργιακών κινητοποιήσεων. Οι δανειστές έχουν επισημάνει πως πρέπει οι αποφάσεις να λαμβάνονται από μεγαλύτερο αριθμό εργαζομένων (ακόμα και από το 50% συν 1 των μελών). Αυτό που θα αναζητηθεί είναι η χρυσή τομή, ώστε να αυξηθεί ο αριθμός όσων συμμετέχουν σε ανάλογες αποφάσεις χωρίς ωστόσο να καταστεί αδύνατη η λήψη της όποιας απόφασης.

• Ο τρόπος χρηματοδότησης των συνδικάτων. Δηλαδή το κατά πόσο θα πρέπει να είναι υποχρεωτική η ενίσχυση των συνδικάτων ή θα μπορούσε να γίνεται σε προαιρετική βάση.

• Η επαναφορά του λοκ άουτ. Το θέμα αυτό έχει στο παρελθόν τεθεί από τους δανειστές, ωστόσο όπως αναφέρθηκε βρίσκει αντίθετη την ελληνική πλευρά.

• Ο τρόπος χορήγησης των συνδικαλιστικών αδειών. Στο επίκεντρο θα βρεθούν κυρίως οι άδειες που δίνονται στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, καθώς στον ιδιωτικό τομέα είναι αυστηρότερο το πλαίσιο.

• Η ενίσχυση της αξιοπιστίας των συνδικάτων. Πρόκειται για ένα από τα βασικά θέματα, με δεδομένο πως τα τελευταία χρόνια μειώνεται ο αριθμός των εργαζομένων που συμμετέχει στο συνδικαλιστικό κίνημα.

• Η αντιμετώπιση του κατακερματισμού των συνδικάτων, καθώς υπάρχει πληθώρα πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων οργανώσεων.

Αναφορικά με την ευρωπαϊκή πρακτική στη μελέτη του καθηγητή της Νομικής Κώστα Παπαδημητρίου επισημαίνει πως:

• Ως προς του όρους κήρυξης της απεργίας η Ελλάδα τοποθετείται στην Ευρώπη στο κέντρο της κλίμακας. Στο ένα άκρο της κλίμακας βρίσκονται η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ισπανία και η Ιταλία όπου αρκούνται στην κήρυξη και από άτυπες ομάδες εργαζομένων. Στο άλλο άκρο της κλίμακας βρίσκεται η Βουλγαρία, στην οποία απαιτείται απόφαση της πλειοψηφίας του όλου αριθμού των εργαζομένων της επιχείρησης, και την Αγγλία που απαιτεί δημοψήφισμα με συμμετοχή των μελών της οργάνωσης.

• Ως προς την προειδοποίηση του εργοδότη, η Ελλάδα κινείται επίσης στο κέντρο της κλίμακας. Απαιτείται τέτοια προειδοποίηση στις περισσότερες χώρες, ενώ δεν απαιτείται στις λιγότερες, όπως στη Γαλλία και την Ιταλία. Πάντως, ως προς το μήκος της προθεσμίας, στην Ελλάδα αυτό είναι από τα συντομότερα.

 ΠΗΓΗ : ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΟΚΚΑΛΙΑΡΗ-  ΕΘΝΟΣ
kokkaliari@pegasus.gr