Ριζοσπαστική Αυτοδιοικητική Πρωτοβουλία

Η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με τη χειρότερη κοινωνική, οικονομική και θεσμική κρίση της μεταπολιτευτικής της, τουλάχιστον, ιστορίας. Οι μνημονιακές πολιτικές έχουν ισοπεδώσει την κοινωνία και την Αυτοδιοίκηση. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, οι αλλεπάλληλες συγκυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έβαλαν την Τοπική Αυτοδιοίκηση στο στόχαστρο δύο αλληλένδετων πολικά σχεδιασμών, το «Καλλικράτη» και των Μνημονίων, με αποτέλεσμα να έχει υποστεί βαρύτατα πλήγματα τόσο ως προς την οικονομική της αυτοτέλεια και υλική / έμψυχη υπόσταση, όσο και ως προς την ίδια τη δημοκρατική της λειτουργία και την αυτοδιοικητική της ουσία :

·         κατάρρευση και της στοιχειώδους ακόμα λειτουργίας πολλών δήμων, περικοπές των ΚΑΠ που ξεπερνούν το 60%,

·         κινητικότητα, δήθεν “αξιολόγηση” και “επανέλεγχος” των συμβάσεων εργασίας και μαζική κατάργηση / συγχώνευση δομών που οδηγούν στην ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών των ΟΤΑ και “γεμίζουν” τη δεξαμενή των απολύσεων.

Είναι ολοφάνερη η αποτυχία του κυβερνητικού “success story», τη στιγμή που στην πραγματικότητα οι δήμοι αδυνατούν να επιτελέσουν και τη στοιχειώδη αναπτυξιακή λειτουργία, αποστερημένοι πλήρως από αναπτυξιακούς πόρους (το ΠΔΕ για τους δήμους και η ΣΑΤΑ, από 1,2 δις. Ευρώ το 2009, εξανεμίστηκε σε μόλις 180 εκ. ευρώ το 2014), χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες σχεδιασμού και προγραμματισμού και με το βρόγχο του “Παρατηρητηρίου Οικονομικής Αυτοτέλειας” και των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών να ακυρώνει κάθε περιθώριο αυτόνομης δράσης.

Η στοχοποίηση του κοινωνικού κράτους και της έννοιας της αλληλεγγύης, η μετατροπή ακόμα και της περιβαλλοντικής πολιτικής σε «μπίζνα», η αποστέρηση των τοπικών κοινωνιών από θεμελιώδη αναπτυξιακά εργαλεία, αλλά και από ανεκτίμητα κοινωνικά αγαθά, όπως η ενέργεια, ο αιγιαλός, οι υποδομές, το νερό κ.λπ., αποτελούν θεμελιώδεις επιδιώξεις της κυβερνητικής μνημονικής ατζέντας στο χώρο της Αυτοδιοίκησης, Κυβερνητικές πολιτικές που παραβιάζουν συστηματικά το Σύνταγμα και επιδιώκουν την ισοπέδωση των κοινωνικών αντιστάσεων.

Γι’ αυτό άλλωστε διώκονται οι 5 Δήμαρχοι, που εντελώς “τυχαία”  ανήκουν στον αντιμνημονιακό, αντικυβερνητικό χώρο, γι’ αυτό συκοφαντείται κάθε προσπάθεια κοινωνικής αντίστασης.

Οι επιδιώξεις αυτές διευκολύνθηκαν από το ασφυκτικό θεσμικό πλαίσιο που δημιούργησαν οι αντιδημοκρατικές «απορυθμίσεις» στον χώρο της Αυτοδιοίκησης, η πολυνομία, η γραφειοκρατία, η συγκεντρωτική λειτουργία και η ακραία αντιδημοκρατική διαδικασία συγκρότησης των οργάνων σε ΠΕΔ και ΚΕΔΕ.

Αυτή η πραγματικότητα καταδεικνύει και τις πολιτικές προτεραιότητες στη νέα περίοδο της Αυτοδιοίκησης.

Τα νέα συλλογικά όργανα καλούνται :

·         Να αποφύγουν τα λάθη, τις παραλείψεις, αλλά και τις σκοπιμότητες και πολιτικές επιλογές που χαρακτήρισαν την προηγούμενη θητεία και οδήγησαν την Αυτοδιοίκηση αμαχητί, στην απαξίωση, στον οικονομικό μαρασμό και στη διάλυση.

·         Να συγκρουστούν με τις ακραία νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόζουν οι μνημονιακές κυβερνήσεις.

·         Να υπερασπιστούν την κοινωνία απέναντι στην ανθρωπιστική καταστροφή και να διασφαλίσουν τα δημόσια αγαθά και το δημόσιο χώρο από τη fast track εκποίηση, όπως αυτή μεθοδεύεται με χαρακτηριστικό τρόπο στο χώρο της Αυτοδιοίκησης με τα “ερωτηματολόγια” και τις “αναπτυξιακές συμβουλές” του κ. Φούχτελ.

·         Να ασκήσουν και να υπερασπιστούν με κάθε μέσο το αυτοδιοικητικό κεκτημένο και τα συνταγματικά δικαιώματα της Τ.Α. που παραβιάζονται (πόροι, διοικητική αυτοτέλεια, άσκηση δημοσιονομικής πολιτικής κ.λπ.) και περιστέλλονται διαρκώς.

Προγραμματικοί άξονες

Στη βάση αυτή, άξονες ενός μίνιμουμ ρεαλιστικού και διεκδικητικού προγράμματος για τη συγκρότηση μιας νέας πλειοψηφίας στα συλλογικά όργανα της πρωτοβάθμιας Αυτοδιοίκησης, μπορεί να είναι:

·         Η υπεράσπιση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα των υπηρεσιών της Αυτοδιοίκησης απέναντι στις πιέσεις, άμεσες και έμμεσες, για ιδιωτικοποίηση και υπερφορολόγηση των πολιτών.

·         Η διαχείριση απορριμμάτων και στερεών αποβλήτων μέσα από ένα εθνικό και περιφερειακό σχεδιασμό, με αποκέντρωση των δραστηριοτήτων, κοινωνικό έλεγχο και δημόσιο χαρακτήρα, με προτεραιότητα τη μείωση των απορριμμάτων και τη διαλογή στην πηγή, στον αντίποδα των φαραωνικών έργων και των μονάδων επεξεργασίας σύμμεικτων απορριμμάτων με ΣΔΠ, που θα οδηγήσουν σε οικονομική επιβάρυνση, στην υπερφορολόγηση των πολιτών και σε συνεχή κοινοτικά πρόστιμα.

·         Η διεκδίκηση της άμεσης απόδοσης των συνταγματικά και νομοθετικά κατοχυρωμένων πόρων και της αντικειμενικής και αναλογικής κατανομής τους, σε μια πορεία αύξησης και σύγκλισης τους με τον μ.ο της Ευρωζώνης σε σχέση με το ΑΕΠ.

·         Η μετατροπή του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων σε επενδυτική τράπεζα της Αυτοδιοίκησης.

·         Η κατάρτιση διακριτού επιχειρησιακού προγράμματος για τους δήμους στο νέο ΕΣΠΑ, με κύριες κατευθύνσεις την αποτροπή της κοινωνικής καταστροφής και την εκπόνηση ολοκληρωμένων τοπικών αναπτυξιακών σχεδίων.

·         Η κατάργηση του Παρατηρητηρίου και η απλοποίηση των πολλαπλών ελέγχων ώστε να διασφαλίζεται ο έλεγχος νομιμότητας με άμεσες κυρώσεις και όχι αντισυνταγματικούς ελέγχους σκοπιμότητας.

·         Η διασφάλιση πλήρων ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων σε όλους τους εργαζόμενους στους δήμους.

·         Η θεσμοθέτηση διαδικασιών συμμετοχής και συναπόφασης με τους πολίτες στο πλαίσιο ενός δημοκρατικού αναπτυξιακού προγραμματισμού σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο.

Μια τέτοια προγραμματική πλειοψηφία μπορεί να ανοίξει μια ουσιαστική δημοκρατική συζήτηση στους θεσμούς και στην κοινωνία για ένα άλλο νομοθετικό πλαίσιο σε αντικατάσταση του «Καλλικράτη», με την καθιέρωση της απλής αναλογικής, την ανατροπή του δημαρχοκεντρικού μοντέλου διοίκησης, την ουσιαστική αποκέντρωση, με συμμετοχικό προϋπολογισμό και δομές αντιπροσωπευτικής και άμεσης δημοκρατίας και για τη δημιουργία νέων σύγχρονων οργανισμών, με σταθερές, πλήρους απασχόλησης θέσεις εργασίας, με την κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας.

Η ουσιαστική υλοποίηση όλων των παραπάνω στόχων προϋποθέτει την οικοδόμηση ενός κοινωνικού μετώπου αντίστασης, αλληλεγγύης και ανατροπής των μνημονιακών δεσμεύσεων από τη Αυτοδιοίκηση, τους εργαζόμενους και τις τοπικές κοινωνίες, διαδικασία που περνά μέσα και από την ανατροπή των παγιωμένων φιλοκυβερνητικών συσχετισμών στα συλλογικά όργανα της Αυτοδιοίκησης.