ΠΟΛΥ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΥΤΑ ΦΥΛΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ

                                            Από το φωτογραφικό υλικό της εκδήλωσης.

Έγινε με επιτυχία η εκδήλωση για τον ΧΥΤΑ Φυλής και της εναλλακτική διαχείριση που διοργάνωσε η δημοτική παράταξη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στο Καματερό.

Στην συγκέντρωση παραβρέθηκαν και χαιρέτησαν , ο Δήμαρχος Αιγάλεω Δημήτρης Μπίρμπας, ο πρόεδρος του Περιφερειακού συμβουλίου Θεόδωρος  Σχινάς, τα μέλη της Ε.Ε του ΕΔΣΝΑ Αρης Βρούστης, Σοφία Κορωναίου , Αφροδίτη Μπιζά , Δημήτρης Μπουραίμης , ο αντιδήμαρχος Αγίων Αναργύρων- Καματερού  Γιάννης Ελαιοτριβάρης, οι πρώην δήμαρχοι Βασίλης Κατσαρός και Σταμάτης Γιώργας , το μέλος της Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ και συντονιστής του ΜΑΧΩΜΕ Γιάννης Τόλιος, οι επικεφαλής των παρατάξεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς από το Περιστέρι Φώτης Κουγιουμτζής, από την Φυλή Κώστας Λουμιώτης  και από το Ίλιο Κώστα Κάβουρας ,ο Κώστας Βάβουλας , ο περιφερειακός σύμβουλος και πρών δήμαρχος Χριστόφορος Δανάκος, η επιτροπή αγώνα Φυλής, πολλοί δημοτικοί σύμβουλοι του  Καματερου Αγ. Αναργύρων και Φυλής , πρόεδροι συλλόγων και πολλοί κάτοικοι.

Την εκδήλωση άνοιξε ο επικεφαλής της δημοτικής παράταξης Γιώργος Κομματάς που είπε τις θέσεις της  παράταξης για την εναλλακτική διαχείριση και τον αγώνα που θα κάνει η παράταξη για να γίνει και στον Δήμο τοπικό σχέδιο διαχείρισης .

Τον λόγο μετά πήρε ο Δημήτρης Δημάκος περιφερειακός σύμβουλος που είπε τις θέσεις της νέας Περιφερειακής αρχής έτσι όπως έχουν διατυπωθεί και στην επιστολή της Ρένας Δούρου προς τους δημάρχους και τις θέσεις της ΔΥΝΑΜΗΣ ΖΩΗΣ για το κλείσιμο της ΟΕΔΑ Φυλής , την  ακύρωση των διαγωνισμών για τις μονάδες επεξεργασίας , την Αναθεώρηση του ΠΕΣΔΑ Αττικής και τα τοπικά σχέδια διαχείρισης.

Ο Θωμάς Μπιζάς μίλησε για την ιστορία του ΧΥΤΑ Φυλής , τις συνέπειες που είχε αυτή η εγκατάσταση στην περιοχή αλλά και στην διαχείριση των απορριμμάτων γενικότερα . Περιέγραψε τι συμβαίνει στην εγκατάσταση και για τα συμπεράσματα που υπάρχουν.  

 Η παρουσίαση υποστηρίχτηκε και από πλούσιο φωτογραφικό υλικό από την εγκατάσταση της Φυλής.

Ο Τάσος Κεφαλάς από την ΠΡΩΣΥΝΑΤ ανέπτυξε τις θέσεις τις πρωτοβουλίας για τον ΧΥΤΑ Φυλής,   ζήτησε και αυτός όπως όλοι οι ομιλητές, δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα απομάκρυνσης και ανέπτυξε την πρόταση της ΠΡΩΣΥΝΑΤ για την εναλλακτική διαχείριση απορριμμάτων.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Δημοσιεύουμε σήμερα την  ομιλία του Θ. Μπιζά και θα προσπαθήσουμε να δημοσιεύσουμε και τις άλλες ομιλίες καθώς και την πρόταση της ΠΡΩΣΥΝΑΤ. 

Η Φυλή είναι ένα ΜΝΗΜΕΙΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟΥ ΧΑΟΥΣ, ΑΡΡΩΣΤΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΟΝΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ 3 ΓΕΝΝΙΕΣ. Έτσι χαρακτήρισε την Εγκατάσταση της Φυλής η επιτροπή αναφορών του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου. 

Μου ζήτησαν οι διοργανωτές να μιλήσω για τον ΧΥΤΑ Φυλής και να περιγράψω όσο είναι αυτό δυνατόν,  τι είναι αυτή η εγκατάσταση που ενώ βρίσκεται δίπλα μας και   έχει μολύνει τον αέρα που αναπνέουμε και το χώμα που πατάμε,  ξέρουμε ελάχιστα πράγματα για αυτή.

 λίγα λόγια για την ιστορία..

 Το 1965  ξεκίνησε  η λειτουργία της χωματερής Άνω Λιοσίων, στην οποία έπεφταν ακόμα και τα νοσοκομειακά απόβλητα καθώς και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.  Η χωματερή, για ολόκληρες δεκαετίες λειτουργούσε χωρίς τη στοιχειώδη υποδομή. Ο χώρος δεν ήταν περιφραγμένος και ήταν απολύτως ανεξέλεχτος.

Ούτε λόγος βέβαια για έργα στεγανοποίησης και συλλογής των στραγγισμάτων.
Την εποχή αυτή λειτουργούν περίπου 25 παράνομες χωματερές στο νομό Aττικής.  

Το 1979 το υπ. Εσωτερικών ανέθεσε την  μελέτη για τον εντοπισμό νέων χώρων υγειονομικής ταφής απορριμμάτων (ΧΥΤΑ) και για το δίκτυο σταθμών μεταφόρτωσης απορριμμάτων στο λεκανοπέδιο της Αθήνας.

Στο τέλος του 1982 τίθεται συγκεκριμένα και επιτακτικά από το Δήμο Ανω Λιοσίων η απαίτηση για την απομάκρυνση της χωματερής Α. Λιοσίων, πράγμα που γίνεται αποδεκτό από τον ΕΣΔΚΝΑ. Αναλογιστείτε ότι μιλάμε για 32 χρόνια πριν.  Ήταν τότε που κυριάρχησαν οι δυνάμεις της αριστεράς στην δυτική Αθήνα .ο  Στέργιος Πανάγος στα Λιόσια  , ο Κώστας Λιάρος στο Ζεφύρι ,  ο Βασίλης  Κατσαρός στο Καματερό και ο Νίκος Παξιμαδάς στην Πετρούπολη. (Είχα την τύχη να ζήσω από τα μέσα εκείνες τις διαδικασίες σαν νεοεκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος και τις μεγάλες συγκρούσεις στην χωμετερή των Λιοσίων με τον περίφημο Αττικάρχη  Αρκουδέα).

Το 1983, συγκροτείται επιτροπή για τον εντοπισμό νέων χώρων διάθεσης απορριμμάτων στην Αττική. Η επιτροπή αποτελείται από εκπροσώπους (στην πλειοψηφία τους ειδικούς επιστήμονες) των ΥΠΕΧΩΔΕ, υπ. Εσωτερικών, ΕΣΔΚΝΑ, νομ. συμβ. Αττικής, Δ. Αθηναίων και Δ. Πειραιά. Η επιτροπή αυτή ολοκληρώνει το έργο της το 1984.

Το 1987 και το 1988 αναπτύσσονται πρωτοβουλίες από το ΤΕΕ και το ΕΜΠ, με ημερίδες για τα ζητήματα διάθεσης των απορριμμάτων.

Το  1988 ναυαγεί η προσπάθεια των ΟΤΑ της Λαυρεωτικής για τη δημιουργία τοπικού ΧΥΤΑ και έτσι φτάσαμε έτσι στο 1991 που έκλεισε η χωματερή Σχιστού και η χωματερή των Λιοσίων έγινε η μοναδική χωματερή της Αττικής.

Το Μάρτιο  του 1991 ολοκληρώθηκαν οι εγκρίσεις καταλληλότητας από τους νομάρχες των υποψηφίων χώρων και ο ΕΣΔΚΝΑ δημοπρατεί και αναθέτει τις δύο μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων προκειμένου να επιλεγούν οι δύο χώροι υγειονομικής ταφής απορριμμάτων. Μια ανατολικά και μία δυτικά .

  Από το 1991 αρχίζει να καταβάλλεται στους οχλούμενους ΟΤΑ η περίφημη αντισταθμιστική εισφορά. Αυτή η εισφορά που φαινόταν τότε ένα δίκαιο μέτρο θα παίξει καταλυτικό και αρνητικό ρόλο τα επόμενα χρόνια.

Στις αρχές του 1992 υποβάλλεται η 1η φάση της κάθε μελέτης και με σημαντική καθυστέρηση ο υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ εκδίδει την προέγκριση χωροθέτησης για δύο χώρους για κάθε περιοχή (Δυτική και Ανατολική Αττική).

Εδώ υπάρχει μια ημερομηνία πολύ σημαντική και μια απόφαση που θα καθορίσει το μέλλον της περιοχής αλλά και της διαχείρισης γενικότερα.

Το Δεκέμβριο του 1994 το ΔΣ Α. Λιοσίων αποδέχτηκε τη δημιουργία του ΧΥΤΑ Δυτ. Αττικής στα διοικητικά του όρια, κατ' επέκταση της υπάρχουσας χωματερής των Ανω Λιοσίων, καθώς και την κατασκευή εργοστασίου μηχανικής ανακύκλωσης δυναμικότητας 300.000 τον./έτος και αποτεφρωτήρα νοσοκομειακών παθογόνων απορριμμάτων. Στην απόφαση αυτή προφανώς πρυτάνευσε το τεράστιο ποσό των αντισταθμιστικών οφελών.

Τότε είναι που άρχισε και το μεγάλο πάρτι …

Ασύλληπτα ποσά δαπανήθηκαν για έργα και εγκαταστάσεις στον χώρο , ασύλληπτα ποσά σε αντισταθμιστικές εισφορές , ασύλληπτα ποσά για εξαγορές συνειδήσεων , για προμήθειες, για φιέστες , για μελέτες , για ποδοσφαιρικές ομάδες και για ότι άλλο χωρά ο νους του ανθρώπου. Ακόμα και για χρηματοδότηση κομμάτων .Μιλάμε ένα για κανονικό πλυντήριο χρήματος.

Τότε λοιπόν είναι που στήθηκε και το περίφημο δόγμα για τα σκουπίδια που έλεγε. Σε ένα τόπο και με ένα τρόπο. Δηλαδή όλα στα Λιόσια και όλα σύμμεικτη μορφή  για ταφή.

Η κυρία Βάσω Παπανδρέου έλεγε τότε στο υπουργικό συμβούλιο πως όσο υπάρχουν τα Λιόσια δεν πρέπει να βάζουν σκοτούρες στο κεφάλι τους για δεκαετίες.

Όποιον τολμούσε να ζητήσει το κλείσιμο του ΧΥΤΑ αμέσως τον στοχοποιούσαν σαν ανεύθυνο ή εχθρό των εργαζομένων των Λιοσίων και του ΕΣΔΚΝΑ , ακόμα και για εκπρόσωπο συμφερόντων!

Αυτή η εγκληματική λογική δεν ήταν απλά ένα λάθος. Ήταν ένα οργανωμένο κόλπο για να κερδοσκοπήσουν ορισμένοι. Έτσι και έγινε. Υπήρξαν άνθρωποι που θησαύρισαν κυριολεκτικά από αυτό το έγκλημα.

Εκατομμύρια τόνοι σκουπιδιών κάθε τύπου θάφτηκαν στα Λιόσια. Και οικιακά απορρίμματα και βιομηχανικά και τοξικά και ραδιενεργά και τα πάντα. Άλλαξε ολόκληρο το φυσικό ανάγλυφο της περιοχής και στην θέση της κοιλάδας έχουμε πλέον μεγάλα βουνά από σκουπίδια.

Εκατομμύρια κυβικά στραγγισμάτων μόλυναν τον υδροφόρο ορίζοντα σε απόσταση χιλιομέτρων. Από την άλλη πλευρά της Αθήνας ως τον κόλπο της Ελευσίνας και τον Σαρωνικό. 

Υπήρξε τρομερή μόλυνση της ατμόσφαιρας. Λόγω της χωματερής ήρθαν στην περιοχή και εκατοντάδες αποθήκες, διαλυτήρια , σκραπατζίδικα, σταθμοί μεταφόρτωσης ιδιωτών, ΚΔΑΥ, καταυλισμοί με συμμορίες που εκμεταλλεύονται φυλές τσιγγάνων από βαλκανικές χώρες και ο κατάλογος είναι ατελείωτος.

Η έξαρση των ασθενειών που οφείλονται στην μόλυνση είναι τρομερή. Καρκίνοι , τερατογεννέσεις , αναπνευστικά και ψυχολογικά προβλήματα.. Μια πραγματική κόλαση.

Παρ όλα αυτά εδώ και χρόνια αρνούνται επίμονα την υγειονομική μελέτη για την περιοχή και δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς το γιατί.

Η περιοχή έγινε σίγουρα η πιο μολυσμένη περιοχή της Αττικής , ίσως και της Ελλάδας ολόκληρης.

Το ίδιο το ΣτΕ όταν απέρριψε την προσφυγή των κατοίκων ενάντια στον ΧΥΤΑ , είχε χαρακτηρίσει την κατάσταση μη αναστρέψιμη .

Ας δούμε όμως τι υπάρχει στην ΟΕΔΑ Φυλής…

Υπάρχει το σημερινό κύτταρο που δέχεται περίπου 6.000 τόνους την ημέρα από όλη την Αττική , από την Πελοπόννησο , από πολλές παράνομες μεταφορές βιομηχανικών και άλλων αποβλήτων. Το κύτταρο αυτό έχει περίπου 8 με 10 μήνες ζωή και πρέπει να σταματήσει να δέχεται σκουπίδια από τη Πελοπόννησο και άλλες περιοχές.

Πρέπει να αντιληφθούν όλοι πως  η Αττική θα έπρεπε να έχει ήδη κηρυχτεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για τον κορεσμό της Φυλής.

Θα πω μια βαριά κουβέντα. 

Το ότι δεν έχει αντιμετωπισθεί αυτό το θέμα,  δεν οφείλεται σε ανευθυνότητα,  αλλά σε τυχοδιωκτισμό και από την κυβέρνηση και από την προηγούμενη περιφερειακή αρχή και από τον ΕΔΣΝΑ.

Αυτοί είναι που προτίμησαν να πνιγεί η Αττική στο σκουπίδι προκειμένου οι ΜΕΑ να φανούν σαν αναγκαία λύση.

Να σημειώσουμε πως οι μεταφορές από περιοχή σε περιοχή είναι ΚΥΑ .

Υπάρχει το άλλο κύτταρο της Ά φάσης που προβλέπεται να γίνει και η μονάδα επεξεργασίας σύμμεικτων των 700.000 τόνων. Αυτό είναι και το τελευταίο κύτταρο στην ΟΕΔΑ Φυλής.

Μια μικρή αλλά αναγκαία παρένθεση. Δεν πρέπει να γίνει η παραμικρή επέκταση της εγκατάστασης ποτέ ούτε χιλιοστό. Ξεκάθαρες κουβέντες. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό το έγκλημα για να πουλήσουν κάποιοι οικόπεδα δίπλα στα σκουπίδια σε τιμή Κολωνακίου . τελεία και παύλα.

Υπάρχει η μονάδα επεξεργασίας στραγγισμάτων που είναι κοινό μυστικό πως δεν μπορεί να επεξεργαστεί σε καμία περίπτωση το σύνολο των στραγγισμάτων ούτε καν του νέου κυττάρου. Τις ημέρες των βροχοπτώσεων τα στραγγίσματα είναι τόσα που πολλά φεύγουν  ελεύθερα χωρίς επεξεργασία και καταλήγουν στον υδροφόρο.

Υπάρχει η μονάδα αποτέφρωσης νοσοκομειακών αποβλήτων. Είναι η  μια και η μοναδική μονάδα καύσης επικινδύνων σε όλη την Ελλάδα. Στην μονάδα αυτή αποτεφρώνονται τώρα περίπου 30 τόνοι επικίνδυνων νοσοκομειακών αποβλήτων την μέρα.

Η μονάδα αυτή που κάποιοι έξυπνοι την θέλουν και σαν μονάδα καύσης σύμμεικτων απορριμμάτων πρέπει να εγκατασταθεί σε άλλο ασφαλή χώρο .

Οι εγκαταστάσεις αυτές θα πρέπει να δημιουργηθούν με ευθύνη της κεντρικής διοίκησης , να είναι μακριά από τον αστικό ιστό και να σηματοδοτούνται ως ειδικοί βιομηχανικοί χώροι υψηλής ασφάλειας.

Υπάρχει το περίφημο εργοστάσιο μηχανικής ανακύκλωσης – κομποστοποίησης δυναμικότητας 400.000 τόνων.

Το εργοστάσιο αυτό  υποτίθεται πως θα ανακύκλωνε περίπου 1.000 τόνους την μέρα και  παρουσιάστηκε ως το τεχνολογικό θαύμα που θα κάλυπτε τους στόχους της ανακύκλωσης.

Η αλήθεια είναι πως  ήταν μια πλήρη αποτυχία και  ένα τεράστιο οικονομικό σκάνδαλο .

  Στοίχισε 140 .000.000 ευρώ και μας στοιχίζει 1.200.000 πλέον ΦΠΑ τον μήνα  εκτός των δαπανών για το ρεύμα, το νερό ,τα τηλέφωνα και την μισθοδοσία των 32 ανθρώπων του προσωπικού.

Τι ανακυκλώνει αυτό το εργοστάσιο; Ακούστε το  αυτό. Κάτι λιγότερο από 1.5% μέταλλα! Τίποτα άλλο απολύτως. Όλα τα άλλα καταλήγουν και πάλι στον ΧΥΤΑ. Είτε με την μορφή υπολείμματος , είτε με την μορφή δευτερογενών καυσίμων,  είτε με την μορφή κόμποστ κάκιστης ποιότητας,  καταλήγουν πάλι στον ΧΥΤΑ.

Πληρώνουμε για αυτό το εργοστάσιο 110 ευρώ  τον τόνο για να πετάμε τα σκουπίδια πάλι στον ΧΥΤΑ!

Υπάρχει η μονάδα επεξεργασίας Βιοαερίου η οποία κόστισε δεκάδες εκατομμύρια να δοθεί στον γνωστό εργολάβο για χρήση και εκμετάλλευση όπως και όλες οι άλλες εγκαταστάσεις που υπάρχουν στην ΟΕΔΑ Φυλής. Η μονάδα αυτή επεξεργάζεται το βιοαέριο που παράγεται από την ζύμωση των θαμμένων  σκουπιδιών και παράγει ρεύμα.

Υπάρχουν σοβαροί κίνδυνοι για την ασφάλεια τον εργαζομένων στο ΧΥΤΑ ακριβώς λόγω των τεράστιων ποσοτήτων που είναι αδύνατο να ταφούν με ασφάλεια. Το 2003 κατολίσθησαν 800.000 χιλιάδες τόνοι σκουπιδιών και καταπλάκωσαν μεγάλο μέρος του ΕΜΑΚ. Αν δεν ήταν καθαρή Δευτέρα απόγευμα εκείνη την μέρα θα είχαμε εκατοντάδες νεκρούς. Όποιος ισχυριστεί πως στον χώρο αυτό γίνεται ασφαλής διάθεση των απορριμμάτων , απλά λέει ψέματα.

Υπάρχει η περίφημη χαβούζα με την λυμματολάσπη. Μια τεράστια χαβούζα βάθους 120 μέτρων που δεν πρόκειται να στερεοποιηθεί ποτέ και να γίνει ασφαλής . Με τις βροχοπτώσεις γίνεται μια τρομερά επικίνδυνη περιοχή και κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει στο μέλλον με αυτόν τον χώρο. Θα θυμάστε τους μεγάλους αγώνες για να σταματήσει η μεταφορά της λυμματολάσπης το 2005. Έτσι σταμάτησε η μεταφορά της λάσπης από την Ψυτάλλεια.

Υπάρχουν πεταμένα και μισοθαμένα μηχανήματα που κόστισαν δεκάδες εκατομμύρια και δεν δούλεψαν παρά ελάχιστες ώρες. Οι περίφημοι δεινόσαυροι που τάχα θα δεματοποιούσαν τα σκουπίδια και θα που μείωναν το όγκο. Τότε  οι δεινόσαυροι  παρουσιάστηκαν και αυτοί ως επαναστατική λύση. Και βέβαια κανείς ποτέ δεν απολογήθηκε και για αυτό το μεγάλο σκάνδαλο.

Υπάρχουν οι μακέτες και οι υποσχέσεις του κ Λαλιώτη που έλεγε πως με την αποκατάσταση θα γίνει ο ΧΥΤΑ πάρκο αναψυχής και παιδικές χαρές. Μερικοί από εσάς ίσως θυμάστε ακόμα τις φιέστες , τις δεξιώσεις και τις δημοσιεύσεις της εποχής.

Ήταν όλα πανάκριβα ψέματα .

 μερικά πολύ σύντομα συμπεράσματα …

Το πρώτο συμπέρασμα είναι πως η ΟΕΔΑ Φυλής πρέπει να κλείσει οριστικά. Δεν είναι δυνατόν σε αυτό τον τόσο επιβαρυμένο τόπο να θέλουν να εγκαταστήσουν και νέες τεράστιες μονάδες επεξεργασίας  απορριμμάτων.

Λέμε λοιπόν ξεκάθαρο όχι στις νέες μονάδες επεξεργασίας στην Φυλή.  Αυτή η απόφαση δεν έχει καμιά επιστημονική , λογική και ηθική βάση. Είναι ο ορισμός την αθλιότητας να προβλέπεις στον ΠΕΣΔΑ τέτοιες εγκαταστάσεις στην πιο μολυσμένη περιοχή της Αττικής.

Θέλουμε ένα δεσμευτικό και ξεκάθαρο χρονοδιάγραμμα απομάκρυνσης και ένταξη της ΟΕΔΑ και της ευρύτερης περιοχής σε άμεσο πρόγραμμα περιβαλλοντολογικής  αποκατάστασης.

Το δεύτερο είναι πως δεν πρέπει να γίνει άλλη Φυλή πουθενά αλλού. Η ανάγκη για νέους χώρους τελικής διάθεσης υπάρχει και θα υπάρχει και στο μέλλον. Όμως τέτοιο έγκλημα δεν πρέπει να επαναληφθεί.

Χρειαζόμαστε ασφαλείς χώρους τελικής διάθεσης και είμαστε υποχρεωμένοι να τους βρούμε.

Η εμπειρία άλλων ευρωπαϊκών χωρών έχει αποδείξει πως μπορούν να γίνουν μικρές , αποκεντρωμένες και άρτια οργανωμένες μονάδες για ταφή υπολειμμάτων και απορριμμάτων.

Όμως πρέπει να έχουν ανώτατα όρια στην ημερήσια αποδοχή απορριμμάτων και δέσμευση για την διάρκεια ζωής.   

Το τρίτο συμπέρασμα είναι ότι το αρνητικό παράδειγμα της Φυλής θα αποτελέσει το πιο σοβαρό εμπόδιο για να βρεθούν αυτοί οι χώροι. Κανείς δεν θέλει μια Φυλή δίπλα του.

Το τέταρτο συμπέρασμα είναι πως οι χωροθετήσεις δεν μπορούν πλέον να γίνονται με ταξικά κριτήρια όπως έγινε με τα Λιόσια. Γιατί αυτό έγινε. Στα μέρη μας έμεναν φτωχοί εσωτερικοί μετανάστες εργάτες.  Αν στην Φυλή κατοικούσαν βουλευτές,  βιομήχανοι και μεγαλοαστοί αυτό το έγκλημα δεν θα είχε γίνει ποτέ.

Και το πέμπτο συμπέρασμα είναι πως το συγκεντρωτικό μοντέλο διαχείρισης επιβάλλεται να αλλάξει άμεσα και ένα μεγάλο μέρος της διαχείρισης να γίνεται στους δήμους με τα τοπικά σχέδια.