Δεν είμαστε «συντρόφια» . Είμαστε απέναντι. (τι κρύβει η κατάληψη του Κόκκινου;)

Επειδή ακούω μερικές φωνές  του τύπου «ρε συντρόφια εσείς που είσαστε μέσα στον σταθμό,   είμαστε μαζί σας αλλά..» θέλω  να ξεκαθαρίσω πως για εμένα, αλλά και για την δική μας αριστερά ,  αυτοί  ούτε «συντρόφια» είναι,   ούτε μαζί  τους είμαστε .

  Πως  με τον λεγόμενο αντιεξουσιαστικό χώρο  δεν διαφωνούμε απλά στις πρακτικές του,  αλλά στην ιδεολογία του και τις πολιτικές του .

Πως δεν έχουμε καμιά απολύτως ιδεολογική και πολιτική συγγένεια. Πως είμαστε απέναντι ιδεολογικά και πολιτικά.

Η δική μας αριστερά είναι πρώτα απ όλα δημοκρατική αριστερά.

Ο αντιεξουσιαστικός χώρος είναι ένας βαθύτατα αντιδημοκρατικός και αντικινηματικός χώρος πού συχνά –πυκνά αξιοποιείται από πολύ σκοτεινούς κύκλους  και ξένα κέντρα προκειμένου να πλήξει  το κίνημα σε εξαιρετικά κρίσιμες στιγμές όπως τώρα.

Ο χώρος ενεργοποιείται και «επιστρατεύετε» σε  φάσεις ανάτασης του κινήματος όπως  στις περιπτώσεις του παγκόσμιου Φόρουμ το 2006, , του Δεκεμβρίου του 2008 με την δολοφονία Γρηγορόπουλου,  της μεγάλης απεργίας του 2010  που έληξε με το κάψιμο της Marfin  και τώρα με την κυβέρνηση κοινωνικής  σωτηρίας .

Ο στόχος τώρα είναι η κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας . Η πρωτοφανής λαϊκή υποστήριξη στην κυβέρνηση έχει θορυβήσει όσους είχαν ποντάρει στην «αριστερή παρένθεση» και σε όσους βλέπουν πως η σθεναρή στάση της κυβέρνησης και του Τσίπρα , δυναμιτίζει τα θεμέλια του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη.

Βλέπουν πως τα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι βαριά τραυματισμένα από την εκλογική ήττα , πως είναι βουτηγμένα στην αναξιοπιστία και ανίκανα να πλήξουν την κυβέρνηση .

Ο αντιεξουσιαστικός χώρος  επιχειρεί να κάνει τώρα ότι έκανε και με τις άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν . Να πλήξει  το διογκούμενο λαϊκό κίνημα εκ των έσω.

Δεν είναι ούτε οι αντιτρομοκρατικοί νόμοι το ζήτημα,  ούτε  ο Σάββας Ξηρός.

Η δική μας αριστερά έχει αποδείξει πως είναι πολύ πιο ευαίσθητη από αυτούς στα ζητήματα των δικαιωμάτων.

Ο στόχος τους είναι απολύτως ξεκάθαρος. Είναι η κυβέρνηση και ο Τσίπρας  που μέρα με την μέρα γίνεται  ηγέτης σύμβολο για όλη την Ευρώπη.

Το ζήτημα είναι με τι μέσα περιφρουρούμε εμείς στην αριστερά αυτούς τους στόχους.

 Για την δική μας αριστερά οι τρόποι και τα μέσα είναι γνωστά .Η περιφρούρηση γίνεται μόνο με ιδεολογική πάλη σε συνδυασμό με την λαϊκή κινητοποίηση .

Ούτε μόνο με ιδεολογική πάλη, ούτε μόνο με λαϊκή κινητοποίηση ..

Ο νοών  νοείτω και ουαί των ανοήτω..

Θωμάς Μπιζάς