Ο χαιρετισμός του Γιώργου Κομματά στην παρουσίαση του βιβλίου του Σπύρου Τζόκα Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ ‘’ΜΑΤΑΙΩΝ’’ ΠΡΑΞΕΩΝ Ιστορικό μυθιστόρημα με φόντο τη ζωή του Ναπολέοντα Σουκατζίδη.

                                                

Χαιρετίζοντας τη παρουσία του βιβλίου του Σπύρου Τζόκα στις 13/05/2015 στους Αγίους Αναργύρους θα ήθελα να αναφέρω ότι η ενασχόληση μου με την αυτοδιοίκηση με έφερε σε επαφή με εξαίρετους ανθρώπους. Ένας από αυτούς και από τους πρώτους είναι ο Σπύρος Τζόκας.Το θεώρησα υποχρέωσή μου να χαιρετίσω τη σημερινή παρουσίαση καθότι ο Σπύρος χαιρέτησε την πρώτη ανοικτή ομιλία μου στη μάχη για τις αυτοδιοικητικές εκλογές ,χαρακτηρίζοντας με μάλιστα ‘’αγνό αγωνιστή της αυτοδιοίκησης ‘’.

Η σημερινή παρουσίαση είναι σημαδιακή ,μιας και πριν ένα χρόνο ακριβώς (7/5/2014)προλόγιζα ένα άλλο βιβλίο ,του συντοπίτη μας Μιχάλη Ψύλου ,’’Από τον Ράϊχενμπαχ του Όθωνα στον Ράϊχενπαχ της Μέρκελ ‘’,ένα βιβλίο που και αυτό τους Γερμανούς είχε στο επίκεντρο του. Σημαντικό σε εκείνη την εκδήλωση ήταν η αφιέρωση του Μιχάλη στο βιβλίο του που μου δώρησε. Μεταξύ άλλων έγραψε ‘’και την πεποίθηση ότι την ιστορία την γράφουν αυτοί που αντιστέκονται’’.Σε έναν τέτοιο άνθρωπο αναφέρεται ο Σπύρος.

Χαιρετίζω την παρουσία σήμερα στη Πόλη μας  του αριστερού συγγραφέα Σπύρου Τζόκα  που με ένα ιστορικό μυθιστόρημα έρχεται να ακουμπήσει, άλλες χορδές, πιο ευαίσθητες πιο ανθρώπινες. Το βιβλίο έχει μεγάλο ενδιαφέρον διαβάζοντας σήμερα γεγονότα που εξελίχθηκαν το 1909-1944 γιατί μπορεί να δώσει απαντήσεις σε σύγχρονα ερωτήματα όπως

    . η Σχέση μας με τους Γερμανούς και πως έχουν ιστορικά επιδράσει στην ζωή μας.

    . γιατί 1^η φορά Αριστερά στην Ελλάδα; Πως αλλιώς άραγε ,θα μπορούσε να μεταλλαχθεί το κοινωνικό DNA  αφού η Ελλάδα έχει χιλιάδες Ναπολέοντες.

    .Τι κερδίζει αυτός που αγωνίζεται, άμεσα και μακροπρόθεσμα;

Ο Σπύρος περιγράφοντας τη ζωή του Ναπολέοντα Σουκατζίδη ξεδιπλώνει μπροστά μας

α) μια σημαντική ταραχώδη και πονεμένη(πολύ πονεμένη) ιστορική περίοδο 1909-1944

β)ένα κατά γενική ομολογία πιο προηγμένο κομμάτι του Ελληνισμού, τους Μικρασιάτες

γ)Ανθρώπους που υπερασπίστηκαν με αυταπάρνηση τα ιδανικά τους, όπως ο Ναπολέων και οι σύντροφοι  του

δ) αλλά και ανθρώπινες στιγμές ,όπως ο έρωτας ,που περιγράφονται με ιδιαίτερη ευαισθησία.

Ο Ναπολέων ένας καθημερινός άνθρωπος, μεγάλωσε έχοντας δύσκολες και πολλές εμπειρίες.

1915,6χρονών στην αγκαλιά του πατέρα του  Εξορία στα βάθη της Ασίας

1922,Εξορία οριστική με κατάληξη τη Κρήτη.΄΄Τουρκόσποροι΄΄ ήταν μια από τις πρώτες λέξεις που άκουσε.

1924, αφήνει το χωριό του (Αρκαλοχώρι) και τους γονείς του ,που λάτρευε ,για να πάει στο Ηράκλειο να σπουδάσει.

1936,Σύλληψη  με το Ιδιώνυμο(το νόμο που σκαρφίστηκαν  να σε συλλαμβάνουν  για τις Ιδέες σου)

Ήταν μικρός, για να ζήσει την εμπειρία του Αμελέ Ταμπούρια(βασανιστήρια μέχρι εξόντωσης) ,αλλά αρκετά συνειδητοποιημένος ,για να αντισταθεί στα βασανιστήρια του Μπλοκ 15 ,στο Χαϊδάρι Ναπολέων ανέπτυξε μια προσωπικότητα ,που ο αναγνώστης με δέος την γνωρίζει μέσα από το βιβλίο.

Ήταν Οραματιστής ,γράφει ο συγγραφέας:

σελ.248 «Και τότε ,Χαρούλα. Ελεύθεροι στον τόπο μας. Σε μια πατρίδα που δεν θα σε εξοντώνει για τις ιδέες σου. Στην ελεύθερη και δημοκρατική Ελλάδα μας. Τότε θα διεκδικήσουμε τη ζωή που μας στέρησαν».

Ήταν Αγωνιστής ,σελ258 «Πόνεσες .Το ξέρω. Και πονάς .Δεν παραδέχθηκες καμιά ήττα, όμως. Δεν ήσουν αναγκασμένη να υποστείς το μαρτύριο της παρακμής .Στο μυαλό σου, στη φαντασία σου έμεινε αυτό που έζησες κι αυτό που έπλασες. Η ύπουλη και μίζερη καθημερινότητα δεν σε νίκησε .Εξάλλου ποτέ δεν τα είχες καλά με τις δηλώσεις υποταγής, κομμουνίστρια ήσουν.»Ενθάρρυνε την αρραβωνιαστικιά του  μέσα από την φυλακή.

Ήταν Μορφωμένος με την ουσιαστική έννοια της λέξης

Ήταν Κομμουνιστής με πίστη στο Σοσιαλισμό ,σελ.133

«Αλλά εγώ είχα μπλέξει με πολλά και ξεχνούσα. Με εθελοντικές και υποχρεωτικές δουλειές. Και κοντά σ΄ αυτά και η πολιτική. Το κόμμα, η Αριστερά. Εκεί γαλουχήθηκα ,εκεί έμαθα τον κόσμο .Ή καλύτερα έμαθα τον κόσμο μέσα από τις τραγωδίες που έζησα. Μέσα από την σκληρή καθημερινότητα τοποθετήθηκα πολιτικά .Βιώματα από τη γειτονιά που μεγάλωσα ,από τους μεροκαματιάρηδες που καθημερινά έβλεπα, από την ίδια μου την οικογένεια ,από τα τραγούδια που άκουγα ,από την αδικία που έζησα. Αυτά με έκαναν να συνειδητοποιήσω την τάξη που βρισκόμουν. Πίστεψα πραγματικά στην αλλαγή του κόσμου ,στο σοσιαλισμό.»

Ήταν Ντόμπρος

Ήταν Φίλος μα πάνω από όλα Φιλάνθρωπος τόσο ,που θυσιάστηκε , γιατί δεν μπορούσε να αντέξει την ιδέα ότι κάποιος άλλος θα θυσιάζονταν για να ζήσει αυτός ,όταν ο Γερμανός διοικητής τον εξαιρούσε.

Η  σημερινή περίοδος μοιάζει να κινείται  ως σε παράλληλη εποχή της περιόδου 1909-1944.Το 1929 το κραχ της Αμερικής έφερε οικονομική κρίση. Γράφει ο συγγραφέας , σελ.176«Η ζωή ,όμως, στο νησί, όπως και σ΄ όλη τη χώρα δυσκόλευε ολοένα και περισσότερο. Η οικονομική κρίση έθετε σε κίνδυνο και αυτή τη συνοχή της κοινωνίας , τις κοινωνικές σχέσεις , τις ανθρώπινες σχέσεις .Ανεργία ,φτώχεια ,κακή διατροφή ,κακές συνθήκες υγιεινής και πείνα , πολύ πείνα .Από τα απορρίμματα τσίμπαγαν κάτι πολλοί άνθρωποι .Και όλα αυτά ενίσχυαν τις επιδημίες ,τις αρρώστιες ,πολλά κρούσματα θανάτου. Ποιός μπορούσε να μείνει απαθής στον κοινωνικό αυτόν αφανισμό; Ο Ναπολέων και η παρέα του δεν μπορούσαν.»

Σας θυμίζει άραγε κάτι από το σήμερα;

‘’Σχέδιο εξόντωσης των Ελλήνων ‘’ είχαν οι Γερμανοί για τους Μικρασιάτες  με τους διωγμούς του 1915 ,μήπως τέτοιο σχέδιο δεν θυμίζει και σήμερα η μνημονιακή πολιτική που επέβαλαν από το 2010 και οδήγησαν τη χώρα σε αυτή τη πρωτοφανή για καιρό ειρήνης  Ανθρωπιστική κρίση , που βιώνουμε όλοι μας. Η κρίση εκείνη οδήγησε στον Φασισμό. Πως αντιμετωπίστηκε; Με αντίσταση και αγώνα και οδήγησε στη συντριβή του Φασισμού στις  9 Μάη του 1945.

Αυτό είναι το μήνυμα που εγώ έχω προσλάβει από το βιβλίο σου σύντροφε Σπύρο και σε ευχαριστώ .Κλείνω με τη ρήση του Έρνεστ  Χεμινγουαίη που αναφέρεις στο βιβλίο σου ,όταν έζησε την καταστροφή της Σμύρνης:

«Τον άνθρωπο μπορείς αν θες να τον εξοντώσεις, αλλά δεν μπορείς να τον νικήσεις»