ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΑΣ ΟΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΠΕΣΔΑ.

Απαραίτητη διευκρίνιση :  Η antidrasi.blogspot δημοσιεύει όλα τα κείμενα συμβολής στην αναθεώρηση του ΠΕΣΔΑ ακόμα και στην περίπτωση που διαφωνεί με τις θέσεις που εκφράζουν αυτά.  

Μελετώντας το νέο ΠΕΣΔΑ βλέπουμε ότι ενσωματώνει όλες τις αντιλαϊκές επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης αλλά και των Ελληνικών κυβερνήσεων σχετικά με την διαχείριση των αποβλήτων .

Συμμορφώνεται με την Οδηγία 2008/98/ΕΚ αλλά και του ισχύοντα Ν. 4042/2012  , ακολουθεί πιστά την φιλοσοφία και τους στόχους του νέου Εθνικού Σχεδίου Διαχείρισης Αποβλήτων , εναρμονίζεται επίσης στην ¨Στρατηγική Ευρώπη 2020 και ειδικότερα στην πρόταση για το 7^ο Πρόγραμμα Δράσης για το Περιβάλλον και το Χάρτη Πορείας για την αποδοτικότητα των πόρων ¨ στρατηγικές και πολιτικές που δεδηλωμένα στοχεύουν στην ενίσχυση της θέσης του κεφαλαίου σε συνθήκες άγριου ενδομονοπωλιακού ανταγωνισμού

Παρατηρήσεις σε σημαντικές επιλογές και χαρακτηριστικά του ΠΕΣΔΑ

1. Οι «δράσεις» που περιλαμβάνει αναπτύσσονται σε επίπεδο έκθεσης ιδεών ενώ , ακόμη χειρότερα , το περιεχόμενο της βασικής ενότητας «Απαιτήσεις σε Υποδομές και Δίκτυα Διαχείρισης» των ΑΣΑ καμία σχέση δεν έχει με τον υπόψη τίτλο.                                                                        Η μόνη συγκεκριμένη αναφορά που γίνεται σε προβλεπόμενες υποδομές επεξεργασίας αποβλήτων αφορά στο ΕΜΑΚ Άνω Λιοσίων, για το οποίο προβλέπει αύξηση της ετήσιας παραγωγικής του ικανότητας κατά 67%, από τους 300.000 στους 500.000 τον.                                                                                         Αλλά και αυτές οι γενικόλογες «δράσεις» που προβλέπει δεν δρομολογούνται στη βάση ενός κάποιου στοιχειώδους χρονοδιαγράμματος . Διαχωρίζονται απλώς σε «βραχυπρόθεσμες», αυτές που θα υλοποιηθούν μέσα στο 2015 - 2016 και σε «μεσοπρόθεσμες» , αυτές που θα υλοποιηθούν – υποτίθεται – κάπως , κάπου , κάποτε μέσα στην 4ετία 2017 – 2020 !
2. Η νομοθεσία ορίζει ότι το ΠΕΣΔΑ θα πρέπει να καλύπτει όλα τα ρεύματα αποβλήτων. Το ίδιο το ΠΕΣΔΑ στη σελ. 10 αναφέρει :             « Το παρόν ΠΕΣΔΑ , ως πολιτικός και στρατηγικός σχεδιασμός , αναφέρεται στο σύνολο των αποβλήτων που παράγονται στην περιφέρεια Αττικής ( εκτός των ζωικών υποπροϊόντων και των εξορυκτικών αποβλήτων ). …» .                                                               Παρόλ’ αυτά ουσιαστικός σχεδιασμός για τη διαχείριση του ρεύματος των βιομηχανικών αποβλήτων , πολύ περισσότερο των επικίνδυνων , δεν υπάρχει , μόνο μερικά συνοπτικά ευχολόγια . Αυτό αποτυπώνεται, άλλωστε και στο ίδιο το ΠΕΣΔΑ, στη σελ. 46 του οποίου ομολογείται :   

«Στην παρούσα αναθεώρηση του ΠΕΣΔΑ γίνεται μια πρώτη προσπάθεια σχεδιασμού της διαχείρισης με βάση τις προβλέψεις του ΕΣΔΑ . Ο σχεδιασμός θα εξειδικευθεί περαιτέρω μετά από πρόσθετη και σε βάθος διερεύνηση των αναγκών ...».                                                                 Αυτό που επιδιώκεται, σε σύμπλευση με τις αντίστοιχες ασάφειες και γενικολογίες του ΕΣΔΑ,  είναι να διευκολυνθεί στην πράξη το βιομηχανικό κεφάλαιο να διαθέτει , επί μακρόν ακόμη , τα απόβλητά του και ιδιαίτερα τα επικίνδυνα , κατά το δοκούν.                                                 Τη βασική αυτή έλλειψη την αναγνωρίζει και το ίδιο το ΕΣΔΑ , καθώς παραπέμπει σε άλλη νομοθετική πράξη την «αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου για τη διαχείριση των επικίνδυνων αποβλήτων» .

3.  Επανέρχεται η μέθοδος της καύσης των ΑΣΑ ως σημαντική παράμετρος στην επεξεργασία των αποβλήτων υπό το πρόσχημα ότι   « η ανάκτηση ενέργειας να αποτελεί συμπληρωματική μορφή διαχείρισης , όταν έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια κάθε άλλου είδους ανάκτησης και η υγειονομική ταφή να αποτελεί την τελευταία επιλογή » . Καθίσταται , άλλωστε , σαφές ότι σημαντικό μέρος της ανάκτησης (και όχι ανακύκλωσης) από τα σύμμεικτα απορρίμματα , που θα πραγματοποιείται μέσω των ΜΕΑ , αφορά την παραγωγή καύσιμου υλικού , του RDF .  Στη σελ. 42 μεταξύ των στόχων για την ανάκτηση των σύμμεικτων αναφέρεται: «- Κατά προτεραιότητα αξιοποίηση της ενεργοβόρου εγχώριας βιομηχανίας (τσιμεντοβιομηχανία , κεραμοποιία κ.λπ.) για την απορρόφηση των παραγόμενων εναλλακτικών καυσίμων και διερεύνηση δυνατοτήτων σε υποδομές συνεπεξεργασίας/ συναποτέφρωσης » , υποδομές που παραπέμπουν σε σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής της ΔΕΗ με βασικό καύσιμο το λιγνίτη .
4. Παρατείνεται ακόμη μια φορά η λειτουργία του «ΧΥΤΑ» Φυλής .      Ενώ στη Μελέτη της ΟΕ γίνεται λόγος για μέγιστο εναπομένοντα χρόνο λειτουργίας τα δύο χρόνια (μέχρι το 2017) , στη σελ.43 ορίζεται :         «- Οριστικό κλείσιμο του ΧΥΤ Φυλής με την άμεση εκπόνηση σχεδίου αποκατάστασής του και ενεργοποίησή του με την έναρξη λειτουργίας των νέων χώρων». Στην καλύτερη, όμως, περίπτωση η έναρξη λειτουργίας των νέων ΧΥΤΥ θα αρχίσει από το 2021, οπότε προβλέπεται να αρχίσει η λειτουργία των νέων εγκαταστάσεων, σενάριο εξαιρετικά φιλόδοξο αν παρθούν υπόψη οι αθεράπευτες ασάφειες και γενικότητες του ΕΣΔΑ και του ΠΕΣΔΑ, σε συνδυασμό με τη απροθυμία αλλά και την αντικειμενική αδυναμία των δήμων να χωροθετήσουν υπό συνθήκες κοινωνικής αποδοχής τις νέες «αποκεντρωμένες» εγκαταστάσεις, πόσο μάλλον να αποδεχθούν τη χωροθέτηση των κεντρικών στα διοικητικά τους όρια.

ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΕΣΔΑ

Όσον αφορά τις στρατηγικές κατευθύνσεις του ΠΕΣΔΑ που λειτουργούν προς όφελος του κεφαλαίου σημειώνουμε :

(α) Την παραπέρα επίθεση στο λεηλατημένο εισόδημα της λαϊκής οικογένειας για την εξεύρεση πρόσθετων πόρων, μέσω ευρωενωσιακής έμπνευσης «οικονομικών εργαλείων», όπως το χαράτσι ταφής, το σύστημα «πληρώνω όσο πετάω» και «περιβαλλοντικοί φόροι», που δεν εξειδικεύονται περαιτέρω . Πόρων που θα διατεθούν στο κεφάλαιο για την κατασκευή και λειτουργία (ι) κύρια των δαπανηρών κεντρικών και «αποκεντρωμένων» υποδομών ανάκτησης (μηχανικής ανακύκλωσης, καύσης) σύμμεικτων αστικών αποβλήτων αλλά και (ιι) των μονάδων κομποστοποίησης προδιαλεγμένων βιοαποβλήτων που προβλέπονται στο ΠΕΣΔΑ . Πρόκειται για υποδομές που , σε ένα βαθμό αντικειμενικά , είναι κατά πολύ ακριβότερες από αυτές της υγειονομικής ταφής . Αναφέρουμε χαρακτηριστικά ότι σύμφωνα με τα συγκεκριμένα απολογιστικά οικονομικά στοιχεία , που παρατίθενται στη Μελέτη του ΠΕΣΔΑ , το λειτουργικό κόστος του ΧΥΤΑ , στο σύνολο των υποδομών του , ανήλθε το 2014 σε 5,02 €/τον ενώ το λειτουργικό κόστος του ΕΜΑΚ έφτασε τα 84,38 €/τον , δηλ. 17 φορές μεγαλύτερο ! (σελ.120)

(β) Στο πλαίσιο αυτό, το μηδενισμό της υγειονομικής ταφής των πρωτογενώς παραγομένων αποβλήτων, καθώς το σύνολο των παραγομένων «αποβλήτων αστικού τύπου» (1.893.617 τόνοι το 2020) προβλέπεται να υποβάλλεται σε εργασίες ανάκτησης (!) παρά το υψηλό τους κόστος .  Ακόμη χειρότερα , ένα πρόσθετο μπόνους δίνεται στο κεφάλαιο με την καινοφανή πρόταση (σε αντίθεση με την πρόταση της ΟΕ της Μελέτης) να οδηγούνται τα υπολείμματα των μονάδων ανακύκλωσης των προδιαλεγμένων αποβλήτων , 195.668 τον/έτος , όχι σε ΧΥΤΥ αλλά στις μονάδες επεξεργασίας σύμμεικτων αποβλήτων (ΜΕΑ) ! Έτσι , η παραγωγική ικανότητα των ΜΕΑ ανεβαίνει στους 896.455τον/έτος δηλ. στο 47,34% επί του συνόλου των παραγομένων αποβλήτων . Ανάμεσά τους προβλέπεται η επαύξηση της παραγωγικής ικανότητας του ΕΜΑΚ Άνω Λιοσίων κατά 200.000 τον/έτος : Κατά 100.000 τον για πρόσθετα σύμμεικτα απορρίμματα (!) και κατά 100.000 τον για προδιαλεγμένα βιοαπόβλητα.

(γ) Τη δημιουργία υποδομών με κεντρικούς δημόσιους πόρους και με χώρους που θα προσφέρει η τοπική διοίκηση για τη δημιουργία κέντρων συλλογής και διακίνησης , μεταξύ άλλων , και των εναλλακτικών ρευμάτων αποβλήτων (ηλεκτρικός και ηλεκτρονικός εξοπλισμός , συσσωρευτές , καμένα ελαιολιπαντικά , λάστιχα οχημάτων , απόβλητα συσκευασιών κ.ά. στο πλαίσιο των «Πράσινων Σημείων» . Στο υπό συζήτηση ΠΕΣΔΑ ρητά ορίζεται , μεταξύ άλλων , ως ειδικός στόχος , «η ένταξη των πράσινων σημείων και των ΚΑΕΔΙΣΠ [σ.σ.: Κέντρα Ανακύκλωσης Εκπαίδευσης για την Διαλογή στην Πηγή] στην εναλλακτική διαχείριση» (σελ. 34) .                                                         

Σημειώνεται ότι υπεύθυνες για τη συνολική διαχείριση των πιο πάνω αποβλήτων είναι οι εταιρείες που παράγουν ή/και διακινούν τα αντίστοιχα προϊόντα με πόρους που έχουν ήδη εισπράξει από τα λαϊκά , κυρίως, στρώματα κατά την πώληση των προϊόντων αυτών, όπως ειδικότερα αναλύεται στο εδάφιο 3(β).

(δ) Στο πλαίσιο αυτό ενισχύεται αντικειμενικά και ο ρόλος της ΕΕΑΑ ΑΕ για την εναλλακτική διαχείριση των αποβλήτων συσκευασίας , που είναι δημοτικά απόβλητα . Στο κεφ. 6.5 «Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων Αστικού Τύπου» , ενότητα «Απαιτήσεις σε Υποδομές και Δίκτυα Διαχείρισης» γίνεται λόγος για «περαιτέρω ανάπτυξη του δικτύου συλλογής αποβλήτων συσκευασιών (ΣΕΔ) ….» και «καθιέρωση τριών τουλάχιστον ρευμάτων (χαρτί, γυαλί, λοιπά)» ενώ στον πίν. της σελ. 45 περιγράφεται ως σχετική δράση και η «ανάπτυξη νέων ή επέκταση της δυναμικότητας των υφιστάμενων εγκαταστάσεων διαλογής ανακυκλώσιμων υλικών» , δηλ. των ΚΔΑΥ που λειτουργούν στο πλαίσιο του συλλογικού συστήματος εναλλακτικής διαχείρισης (ΣΣΕΔ) συσκευασιών που διαχειρίζεται η ΕΕΑΑ ΑΕ .

ΤΕΛΗ – ΦΟΡΟΙ

Το αυξημένο , έτσι κι αλλιώς , κόστος που συνεπάγεται η υλοποίηση του ΠΕΣΔΑ , φορτώνεται στις πλάτες της λαϊκής οικογένειας με την  εφαρμογή «οικονομικών εργαλείων» (όπως ΠοΠ , τέλη ταφής , περιβαλλοντικοί φόροι ,  διευρυμένη ευθύνη παραγωγού , κ.λπ.) .        Στην παράγραφο «Περιβαλλοντικά Οικονομικά Εργαλεία και Μέσα» του ΠΕΣΔΑ (σελ. 88) γίνεται προσπάθεια να αποκρυβεί ο αντιλαϊκός χαρακτήρας των πιο πάνω «εργαλείων». Να όμως τι σημαίνουν αυτά στην πραγματικότητα για τη λαϊκή οικογένεια :

- ΠοΠ  δηλ. «Πληρώνω όσο Πετάω» στους κάδους των σύμμεικτων ΑΣΑ :   Το σύστημα αυτό , που εφαρμόζεται ήδη για τον υπολογισμό της εισφοράς του κάθε δήμου προς τον ΕΔΣΝΑ, σημαίνει πρακτικά (ι) απαλλαγή από τα δημοτικά τέλη καθαριότητας που καταβάλλει το μεγάλο κεφάλαιο που δραστηριοποιείται στη βιομηχανία και τα “logistics”, στα υπερτοπικά κέντρα , στις υπηρεσίες , στην υγεία καθώς και (ιι) ραγδαία μείωση για τις πολυτελείς κατοικίες των μεγαλοαστών . Και τούτο , δεδομένου ότι μηδενική έως ελάχιστη είναι η ποσότητα σύμμεικτων ΑΣΑ που θα απορρίπτουν ενώ με το ισχύον σύστημα επιμερισμού των ανταποδοτικών τελών αμβλύνεται σ’ ένα βαθμό η αδικία που γίνεται σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων . Κατά συνέπεια το αυξημένο , λόγω του εκσυγχρονισμού αλλά και της φιλοσοφίας του ΠΕΣΔΑ, κόστος διαχείρισης των  δημοτικών αποβλήτων θα φορτώνεται πλέον , σχεδόν στο σύνολό του, στις πλάτες τις λαϊκής οικογένειας πολλαπλασιάζοντας τα «ανταποδοτικά τέλη καθαριότητας» , που θα καλείται να πληρώσει υπό την απειλή διακοπής της ηλεκτροδότησης , σε πρώτη φάση και των κατασχέσεων στη συνέχεια. Υπέρ πάντων η εξασφάλιση υψηλών κερδών για το κεφάλαιο .

- Τέλος ταφής: Έχει ήδη θεσμοθετηθεί (θα επιβάλλεται , ύστερα από δύο αναβολές , από 1.1.2016) με το Ν.4042/2012 και ξεκινάει από τα 35 ευρώ ανά τόνο ΑΣΑ που οδηγείται σε ΧΥΤΑ αυξανόμενο κατά 5 €/τον για κάθε χρόνο μέχρι να φτάσει τα 60 €/τον. Σημειώνεται , μάλιστα , ότι πρεμούρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ήταν τέτοια που στα άμεσα νομοθετικά μέτρα του ΕΣΔΑ (εφαρμογή τους μέσα στο 2015 και «Α’ προτεραιότητας από πλευράς σπουδαιότητας) περιλαμβάνεται και η ρύθμιση: «Σε εφαρμογή του άρθρου 45 παρ. 4 του Ν.4042/2012 καθορίζεται η διαδικασία είσπραξης του ειδικού τέλους ταφής» .

- «Περιβαλλοντικοί φόροι» : Πρόσθετη φοροαφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων με επιβολή νέων  χαρατσιών με το πρόσχημα της προστασίας του περιβάλλοντος . Μια χαρακτηριστική περίπτωση είναι το «τέλος για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας - ΑΠΕ» που πληρώνουμε με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ για να εξασφαλίζει ικανοποιητικά ποσοστά κέρδους το κεφάλαιο , μια άλλη περίπτωση , πιο έμμεση , είναι  ο όλος μηχανισμός γύρω από το «εμπόριο των ρύπων» , που και αυτό επιβαρύνει τους καταναλωτές ηλεκτρικού ρεύματος και δυσανάλογα τη λαϊκή οικογένεια. Τώρα ανοίγει παρόμοιος δρόμος πρόσθετης φοροεπιδρομής και για τα σκουπίδια!

- «Διευρυμένη ευθύνη του παραγωγού» : Ένα ακόμη εύρημα της άρχουσας τάξης και της ΕΕ είναι η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» με την οποία το κόστος διαχείρισης των αποβλήτων μεταξύ αυτών που ευθύνονται για τη δημιουργία τους , και τέτοιοι υποτίθεται ότι είναι οι εταιρείες που παράγουν και διακινούν τα διάφορα προϊόντα πριν αυτά καταλήξουν ως απόβλητα .       Στην πράξη όμως το κόστος αυτό φορτώνεται και πάλι στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων και μάλιστα με δύο τρόπους : Το πληρώνουν ως καταναλωτές των πιο πάνω προϊόντων καθώς έχει ήδη ενσωματωθεί στην τιμή τους . Το πληρώνουν όμως και με μια σειρά «αντικινήτρων» (όπως π.χ. οι προηγούμενες 3 περιπτώσεις) , καθώς στην πράξη ενοχοποιούνται αυτά ως «ρυπαίνοντες» από τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου .

Στην ουσία δηλαδή , με βάση την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» , καλούνται οι ρυπαινόμενοι να πληρώσουν από το λεηλατημένο εισόδημά τους το κεφάλαιο , δηλαδή το ρυπαίνοντα , προκειμένου αυτό να διαχειριστεί τη ρύπανση που το ίδιο προκαλεί μέσα από την επικερδή του δραστηριότητα !

 ΠΟΙΤΗΤΑ ΖΩΗΣ – ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

(α) Στο συζητούμενο ΠΕΣΔΑ ελλοχεύει μια νέα απειλή σε βάρος της ποιότητας ζωής των εργαζομένων , κύρια στο πολεοδομικό συγκρότημα του Λεκανοπεδίου . Στις «Δράσεις για την υλοποίηση του ΕΣΔΑ» , στο υποκεφ. Ι «Νομοθετικά Μέτρα» προβλέπονται: «Ρυθμίσεις που θα διευκολύνουν τη χωροθέτηση υποδομών ανακύκλωσης με Διαλογή στην Πηγή  και κομποστοποίησης μικρής κλίμακας προδιαλεγμένου οργανικού υλικού στον αστικό ιστό , χαμηλής όχλησης ως προς τις χρήσεις γης» , κατεύθυνση που ενσωματώνει και το ΠΕΣΔΑ Αττικής με τον παρακάτω «ειδικό στόχο» της σελ. 33 :

«Χωροθέτηση εγκαταστάσεων έπειτα από πλατιά διαβούλευση και με βάση την αρχή της εγγύτητας και την αρχή: “κάθε περιοχή αναλαμβάνει το βάρος που της ανήκει” …» .                                                                                               Αυτό σημαίνει ότι οι ελάχιστοι ελεύθεροι χώροι , όσοι ακόμη απόμειναν στο πυκνοδομημένο πολεοδομικά συγκροτήματα , που τυχαίνει να προστατεύονται ακόμη από τις θεσμοθετημένες χρήσεις γης , ή ελεύθερα δομικά κελύφη που μπορεί να αξιοποιηθούν για πολιτιστικούς ή άλλους σκοπούς , κινδυνεύουν τώρα να καταστούν χώροι υποδοχής μονάδων επεξεργασίας σύμμεικτων αποβλήτων, κέντρα διαλογής ανακυκλώσιμων υλικών (ΚΔΑΥ), μονάδες κομποστοποίησης βιοαποβλήτων ενδεχόμενα και παραγωγής βιοαερίου !

(β) Αντίστοιχες ρυθμίσεις προβλέπονται και για τα πολυδιαφημιζόμενα και κατ’ ευφημισμό ονομαζόμενα «πράσινα σημεία» , όσο «σημεία» μπορεί να θεωρούνται γήπεδα κάποιων στρεμμάτων μέσα σ’ ένα πυκνοδομημένα οικιστικό ιστό και όσο «πράσινες» μπορούν να είναι οι δραστηριότητες διαχείρισης αποβλήτων , που «φιλοξενούν». Προβλέπονται , ακόμη , Κέντρα Ανακύκλωσης Εκπαίδευσης για την Διαλογή στην Πηγή (ΚΑΕΔΙΣΠ) σε συνδυασμό , όπως προβλέπει το ΕΣΔΑ ,  με τη «δυνατότητα των φορέων κοινωνικής οικονομίας (ΚΟΙΝΣΕΠ κ.α.) να ασκούν Διαλογή στην Πηγή και Εκπαίδευση» κατόπιν σχετικής «Προγραμματικής Σύμβασης με Δήμους εντός των διοικητικών τους ορίων» . Να τη πάλι η ιδιωτικοποίηση , τη φορά αυτή από την πίσω πόρτα .                                                                             Σημειώνουμε για τα προτεινόμενα «πράσινα σημεία» , όπως αυτά περιγράφονται αναλυτικότερα στο σχετικό «Οδηγό» της Περιφέρειας Αττικής , το μόνο χειροπιαστό τους αποτέλεσμα θα είναι η ενίσχυση των κερδών των ιδιωτικών συστημάτων (των λεγόμενων ΣΕΔ) που εκμεταλλεύονται τα λεγόμενα ειδικά ρεύματα αποβλήτων (ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές , μπαταρίες , ελαστικά , καμένα μηχανέλαια , άχρηστες συσκευασίες , οχήματα στο τέλος του κύκλου ζωής) . Και τούτο διότι ενώ χρηματοδοτούνται από τα λαϊκά στρώματα , ως αγοραστές των αντίστοιχων προϊόντων , θα εξασφαλίζουν τώρα μεγάλες και συγκεντρωμένες ποσότητες των αποβλήτων για τη συγκέντρωση των οποίων αυτοί είναι υπόχρεοι , εκμεταλλευόμενα δημόσια γη που τόσο ανάγκη έχουν οι εργαζόμενοι , υποδομές που θα γίνουν με δημόσιους πόρους και εργατική δύναμη που θα παρέχουν οι δήμοι .

ΤΟΠΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ

Σε σχέση και με τα παραπάνω , εξαιρετική προσοχή πρέπει να δοθεί στην ενότητα 5.3 του ΠΕΣΔΑ για τα «Δημοτικά Τοπικά Σχέδια Διαχείρισης Αποβλήτων» σε συμμόρφωση και με την κεντρική  θέση του ΕΣΔΑ για τη «θεσμοθέτηση των αρμοδιοτήτων των δήμων , ώστε να μπορούν να υλοποιούν όλο το φάσμα των δράσεων των τοπικών σχεδίων διαχείρισης» .

Η Διοίκηση του ΕΔΣΝΑ επιχειρεί εδώ , μέσω του προτεινόμενου ΠΕΣΔΑ , ένα φραστικό ελιγμό προσπαθώντας να διασκεδάσει τις ισχυρές αντιρρήσεις των δήμων (όσων έσπευσαν να ανταποκριθούν στο κάλεσμα της κας Δούρου) , σχετικά με την αντικειμενική αδυναμία να εκπονήσουν και υλοποιήσουν ένα ΤΣΔ με περιεχόμενο αυτό  που προδιαγράφεται στον Οδηγό της Περ. Αττικής . Υπενθυμίζεται ότι η υλοποίηση ενός ΤΣΔ απαιτεί σύμφωνα με τον «Οδηγό» , πέρα από τους χώρους για τα πράσινα σημεία , και άλλους δύο τουλάχιστον χώρους ανά δήμο ή ομάδα δήμων , μερικών στρεμμάτων ο καθένας , που θα υποδεχθούν το τοπικό ΚΔΑΥ και την τοπική μονάδα κομποστοποίησης ή αναερόβιας χώνευσης . Σε αυτούς πρέπει να προσθέσουμε τις δημοτικές ή διαδημοτικές μονάδες επεξεργασίας σύμμεικτων αποβλήτων (ΜΕΑ) , μαζί και κάποιες μονάδες επεξεργασίας αδρανών και υλικών κατεδάφισης , ακόμη και αποκεντρωμένων ΧΥΤΥ.  Και μόνο από την πλευρά της χωροθέτησης να το δούμε , η εξεύρεση τέτοιων χώρων στο πυκνοδομημένο Λεκανοπέδιο προκύπτει ανέφικτη από πλευράς «κοινωνικής αποδοχής» αλλά και θεσμοθετημένων χρήσεων γης.  Στο μείζον αυτό ζήτημα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ «είχε ρίξει το μπαλάκι στους δήμους» . Σε σχετική συνέντευξή του ο Αν. Υπουργός κ Τσιρώνης είχε ξεκαθαρίσει ότι : «Δεν είναι αρμοδιότητα των υπουργείων και δεν  θα το κάνουν , να χωροθετήσουν είτε πράσινα σημεία , είτε Κέντρα Ανακύκλωσης Εκπαίδευσης για την Διαλογή στην Πηγή (ΚΑΕΔΙΣΠ) είτε ΧΥΤΥ. Τόνισε ότι αυτό θα το κάνουν οι δήμοι , είτε μόνοι τους , είτε με ομάδα δήμων , είτε σε επίπεδο ΦΟΔΣΑ και είναι δική τους επιλογή» .

Ο ελιγμός που επιχειρεί τώρα το ΠΕΣΔΑ (βλ. σελ. 21) έγκειται στο να θεωρήσει ως υποχρεωτικό στοιχείο του ΤΣΔ , από πλευράς υποδομών επεξεργασίας των ΑΣΑ , μόνο τα πράσινα σημεία . Για όλες τις υπόλοιπες υποδομές (κομποστοποίησης , διαλογής ανακυκλώσιμων , μηχανικής διαλογής σύμμεικτων , ΧΥΤΥ) η υπαγωγή τους στα ΤΣΔ των δήμων τίθεται ως «επιδίωξη» . Φυσικά πρόκειται μόνο για ελιγμό αφού η όλη φιλοσοφία και δομή τόσο του ΕΣΔΑ όσο και του ΠΕΣΔΑ Αττικής στηρίζεται στην εκπόνηση ΤΣΔ με το αρχικό διευρυμένο περιεχόμενό τους .

ΘΕΣΕΙΣ

Βασική μας θέση είναι ότι η διαχείριση των απορριμμάτων με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες , με σεβασμό στο περιβάλλον , στην υγεία . στους φυσικούς πόρους , στο λαϊκό εισόδημα , μόνο στο πλαίσιο ενός άλλου , ριζικά διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης , με λαϊκή εξουσία και οικονομία , μπορεί να εξασφαλιστεί .

Παλεύουμε για την εδώ και τώρα βελτίωση των όρων της ποιότητας ζωής των εργαζόμενων με κύρια χαρακτηριστικά

ΟΧΙ στην εμπορευματοποίηση της διαχείρισης των απορριμμάτων

ΟΧΙ στην μετατόπιση των βαρών στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων μέσα από τα ανταποδοτικά τέλη και με οποιονδήποτε άλλο τρόπο όπως το χαράτσι ταφής και το < πληρώνω όσο πετάω >

ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση , στις ΣΔΙΤ και στις συμβάσεις παραχώρησης  

Απόλυτη διασφάλιση όλων των εργαζομένων χωρίς όρους & προϋποθέσεις , με πλήρη εργασιακά δικαιώματα

Στον προς αναθεώρηση ΠΕΣΔΑ  θα πρέπει να περιλαμβάνονται

Α) ο καθορισμός και ιεράρχηση των προτεραιοτήτων , με κύριο την πρόληψη της παραγωγής απορριμμάτων  .                                                                              Στην συνέχεια η προώθηση της ανακύκλωσης με διαλογή στην πηγή , η κομποστοποίηση και κατόπιν η μηχανική ανακύκλωση και τέλος ένα μέρος που δεν μπορεί να επεξεργαστεί ενός μέρους οδηγείται σε χώρους ασφαλούς υγειονομικής ταφής αποβλήτων ( ΧΥΤΑ )

Β) καθορισμός σύγχρονων όρων για την ορθολογική και ασφαλή αποκομιδή των απορριμμάτων από τις υπηρεσίες των δήμων και την εξασφάλιση σύγχρονου εξοπλισμού και υποδομής . Η δε κατασκευή σταθμών μεταφόρτωσης – ΣΜΑ – είναι απαραίτητο να εξετάζεται κάθε φορά λαμβάνοντας υπόψη μια σειρά από κριτήρια .

Γ) καθορισμός των κριτηρίων καταλληλότητας , ξεχωριστά ανά είδος εγκατάστασης για την επιλογή χώρων και την βαθμολόγηση κάθε κριτηρίου κατά την αξιολόγηση  

Δ) τον αποκλεισμό του ΘΡΙΑΣΙΟΥ τόσο για παραμονή όσο και για νέες εγκαταστάσεις

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Μετά τα παραπάνω γίνεται κατανοητό ότι δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με την προτεινόμενη αναθεώρηση του ΠΕΣΔΑ και μαζί με τους εργαζόμενους στο σύνολο της Αττικής θα πρωτοστατήσουμε ώστε να προωθηθεί μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση στην διαχείριση των απορριμμάτων