Το σκεπτικό της
απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που έβγαλε παράνομη και
καταχρηστική την απεργία –αποχή της ΑΔΕΔΥ υπονομεύει το δικαίωμα στην απεργία .
Το Μον. Πρωτ. Αθηνών εκφράζει το ίδιο
κρίση για το περιεχόμενο και τα αιτήματα της απεργίας και ζητά να μην κηρυχτεί
και στο μέλλον αντίστοιχη απεργία με τα ίδια αιτήματα!
Λέει το Μον.
Πρωτ. Αθηνών «η αμιγώς πολιτική
απεργία, δηλαδή εκείνη που επιδιώκει αμιγώς πολιτικούς σκοπούς (π.χ.
ανατροπή της κυβέρνησης, τη συμβολή στην επικράτηση πολιτικού κόμματος), (...) είναι
παράνομη».
Προκαταβολικά
λοιπόν το δικαστήριο κρίνει παράνομη και
απαγορεύει κάθε απεργιακή κινητοποίηση με πολιτικά αιτήματα. Κατά το δικαστήριο
τα συνδικάτα δεν μπορούν να αξιώσουν με απεργία την κατάργηση ενός αντεργατικού
νόμου γιατί το αίτημα αυτό είναι αμιγώς πολιτικό αίτημα!
Το Μον. Πρωτ.
Αθηνών με την απόφαση του χαρακτηρίζει «απεργία διαμαρτυρίας» την απεργία που τα αιτήματά της συνδέονται «με τα
εργασιακά, οικονομικά, συνδικαλιστικά ή ασφαλιστικά συμφέροντα των εργαζομένων,
αλλά η ικανοποίηση των αιτημάτων αυτών ανήκει στην αποκλειστική αρμοδιότητα της
πολιτείας και μπορεί να γίνει μόνο με τροποποίηση ισχυόντων ή τη θέσπιση νέων
κανόνων δικαίου».!!
Το Μον. Πρωτ.
Αθηνών ισχυρίζεται ότι η απεργία
διαμαρτυρίας «δεν μπορεί να έχει ως σκοπό την κάμψη της βούλησης των
νομοθετικών οργάνων, ούτε μπορεί να διαρκέσει μέχρι η πολιτεία να υποκύψει και
να αποδεχθεί τα αιτήματα των απεργών, διαφορετικά, αν έχει τέτοιο σκοπό είναι
παράνομη»
Στην περίπτωση αυτή το δικαστήριο αναλύει και τα βαθύτερα αίτια της απεργίας
λέγοντας πως έχει μόνο επικοινωνιακό χαρακτήρα αφού θεωρεί πως «νόμιμος και θεμιτός σκοπός της είναι η εντονότερη γνωστοποίηση του
ζητήματος και η πρόκληση του ενδιαφέροντος της κρατικής εξουσίας και της
κοινής γνώμης ώστε να ασκηθεί έτσι πίεση στα αρμόδια πολιτειακά όργανα».
Κρίνει παράνομη
και καταχρηστική το Μον. Πρωτ. Αθηνών την απεργία – αποχή γιατί δεν είναι απλά μια απεργία διαμαρτυρίας «αφού
δεν σκοπεύει απλώς να προσελκύσει το ενδιαφέρον της κρατικής εξουσίας και της
κοινής γνώμης στα ζητήματα της αξιολόγησης (...) αλλά έχει ως αποκλειστικό
σκοπό (...) να καταστήσει τις σχετικές διατάξεις ανενεργές και να κάμψει τη
βούληση της πολιτείας, ώστε η τελευταία να προβεί στην κατάργησή τους»
Στην ουσία η
δικαστική απόφαση απαγορεύει την απεργία ως μορφή πάλης για την ανατροπή
αντιλαϊκών-αντεργατικών νόμων . Η δικαιοσύνη των μνημονίων αποφασίζει και ορίζει
μόνη της ακόμα και για τις μορφές πάλης των αγώνων των εργαζομένων!
* Θωμάς Μπιζάς μέλος του Γ. Σ της ΠΟΕ-ΟΤΑ και της ΑΔΕΔΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου