Η ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΚΑΙ Η ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑ-ΟΤΑ

Η κρισιμότητα της περιόδου που γίνεται το 43^ο συνέδριο της ΠΟΕ-ΟΤΑ είναι σε όλους μας γνωστή.

Η μεγάλη νίκη των δυνάμεων της αριστεράς  και η συγκρότηση της κυβέρνησης σωτηρίας,  άνοιξαν τον δρόμο για  να μπει τέλος στο καθεστώς της λιτότητας και των μνημονίων .

Ο δρόμος αυτός όμως , είναι ανηφορικός και δύσβατος

Η απαλλαγή από τα μνημόνια και τις καταστροφικές πολιτικές λιτότητας δεν θα γίνει μόνο με προεδρικά διατάγματα και με την ψήφιση νέων νόμων από την  Βουλή.

Οι δυσκολίες είναι τεράστιες και αυτό φάνηκε πολύ καθαρά και από την διαπραγμάτευση και την συμφωνία στις 20/2/15.

Η κυβέρνηση, έχοντας την στήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού και  παρά τις τρομερές δυσκολίες και την υπονόμευση, έβαλε στο τραπέζι των συζητήσεων   το θέμα της ανθρωπιστικής κρίσης και την κατέστησε αντικείμενο αναμέτρησης και διαπραγμάτευσης.

Έγινε μια πολύ σκληρή διαπραγμάτευση και με δεδομένους τους αρνητικούς συσχετισμούς οδήγησε σε ένα δύσκολο συμβιβασμό ο οποίος όμως δίνει την δυνατότητα από καλύτερες θέσεις, και με καλύτερες προϋποθέσεις να  εφαρμοστεί μια  άλλη πολιτική που θα βάλει τέλος στην καταστροφική λιτότητα.

 Οι πιο μεγάλες  μάχες όμως  είναι ακόμα μπροστά μας  και στις μάχες αυτές το συνδικαλιστικό κίνημα θα πρέπει είναι στην πρωτοπορία.

Χωρίς κυβερνητισμούς και ωραιοποιήσεις αλλά και χωρίς εύκολους λαϊκισμούς το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να σηκώσει στις πλάτες του τους αγώνες για την εθνική και οικονομική ανεξαρτησία και την παραγωγική ανασυγκρότηση.

Στον πόλεμο που δέχεται από τους πιο συντηρητικούς και αντιευρωπαϊκούς κύκλους ο Ελληνικός λαός και η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του , το συνδικαλιστικό κίνημα δεν μπορεί να είναι σαν τους  κυανόκρανους παρατηρητές.

 Από την ενεργή παρουσία και την  παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα θα κριθεί αν θα μπορέσουμε να αντέξουμε στους εκβιασμούς , τις απειλές και τις πιέσεις.           Τα συνδικάτα πρέπει να ελέγχουν την κυβέρνηση  , να διεκδικούν , αλλά να είναι και κινηματικά παρόντα στις δύσκολες μάχες απέναντι σε όσους στο όνομα του χρέους επιβουλεύονται την εθνική μας ανεξαρτησία.                                                             

Στις συνθήκες αυτές η ΠΟΕ-ΟΤΑ που  στα πέτρινα  χρόνια των μνημονίων είχε μια πολύ σημαντική συμβολή στους αγώνες ενάντια στα μνημόνια,  πρέπει να παίξει και πάλι ένα πρωτοποριακό ρόλο.

Να κατέβει στους δρόμους ξανά για να υπερασπιστεί τα αιτήματα των εργαζομένων , αλλά ταυτόχρονα να μιλήσει και για την παραγωγική ανασυγκρότηση στον χώρο των ΟΤΑ .

Η ενίσχυση των δυνάμεων του ΜΕΤΑ-ΟΤΑ στο συνέδριο και στους καθημερινούς αγώνες  μπορεί να συμβάλει σε αυτή την προσπάθεια για να υπάρξει μια νέα άνοιξη για το συνδικαλιστικό κίνημα των εργαζομένων στην αυτοδιοίκηση.  

Δεν είναι ώρα για ωραιοποιήσεις και στρογγυλέματα. Και λάθη έγιναν και πικρίες μπορεί να υπάρχουν . Η ριζοσπαστική αριστερά δεν δηλώνει αλάνθαστη  και η αυτοκριτική για εμάς σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο είναι όπλο και όχι αδυναμία μας.

Όμως έχουμε και συναίσθηση της κρισιμότητας των στιγμών και συναίσθηση του καθήκοντος .

Τώρα με αφορμή το συνέδριο είναι η ώρα της στράτευσης και της καλής προετοιμασίας για την νέα περίοδο και η δική μου θέση θα είναι πάντα κοντά στην παράταξη που όλοι μαζί οικοδομήσαμε.

                               Αθήνα 12/3/2015    Θωμάς Μπιζάς.